บ่ายวันจันทร์ผมมาจากทานข้าวเสร็จผมก็นั้งรอเรียนอยู่หน้าห้องเพื่อรออาจารย์มาสอนวิชาเคมีอยู่กับเพื่อนๆประมาน4-5คน แล้วในขนาดนั้นก็มี กลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเดินมาพร้อมกันทั้งหมด มาถามหาทางไปห้องทะเบียนผมเลยบอกทางกะแกไป
แต่ทันไดนั้นเพื่อนผมเลยถามคนกลุ่มนั้นว่า พากันมาทำอะไรหรอครับ มีผู้หญิงคนหนึ่งพูดว่า อ่อ พอดีมาตามหาลูก ลูกเรียน ยุ ปี่-4 แล้วอยากมาดูว่าลูกเป็นแบบไหนบ้างเรียนเป็นยังไงบ้าง แม่กลัวลูกไม่จบและอยากรู้ว่า
ลูกถูกรีทายออกจากมหาลัยหรือยัง ผมเลยบอกว่า อ่อดูในระบบก็ได้นิครับ ลองเข้าดูครับ ป้าคนนั้นเลยบอก ดูให้แม่หน่อยได้ไหม อยากรูว่าลูกเป็นยังไง พวกผมเลยเอาไอแพต ขึ้นมาเพื่อเข้าดู แล้วป้าแกก็บอก ชื่อลูกมา
วินาทีนั้นที่เข้าดูข้อมูลให้ป้าแก เห็นรายชื่อ ไม่อยู่ในมหาลัยแล้ว เลยบอกป้าแกไปว่า ป้าครับ ลูกป้าไม่มีรายชื่ออยู่ในมหาลัยแล้วครับ ป้าต้องตามหาลูกแล้วลองไปติดต่อฝ่ายทะเบียนดูนะครับ พอพวกผมพูดมาแบบนั้นป้าแกถึงกับ ยืนอึ้งสีหน้าเปลี่ยนไปแล้วแกก็เดินไปทางห้องทะเบียน
ฝากถึงคนที่กำลังเรียนมหาลัย ขอให้ตั้งใจเรียนเพื่อคนข้างหลังที่ส่งเสียเราเรียนเชื่อว่ามหาลัยเสียตังเยอะมาก เราต้องทำเงินก้อนนี้ให้มีค่า ตั้งใจเรียนให้จบเพื่อให้ท่านดีใจและไม่เสียใจที่เราเรียนไม่จบ สู้ๆนะครับ
0 comments:
Post a Comment